Pies ma inny układ pokarmowy niż człowiek i nie potrzebuje częstej zmiany posiłków. Długość układu pokarmowego i uboga mikrobiota jelitowa powoduje, iż zmiana diety może spowodować zaburzenia żołądkowo-jelitowe.  Jednak czasem ze względu na zdrowie psa i optymalne żywienie powinniśmy zmieniać dietę psa i zacząć go karmić inną karmą. Jak to zrobić optymalnie?

Należy zachować się planowo i nie robić tego nagle. Czas przejścia na nową dietę zależy od konkretnego psa i może zająć od 7-14 dni. Psy bardziej wrażliwe, lub też pozostające przez dłuższy czas na tej samej diecie mogą wymagać więcej czasu. Najcześciej pojawiają się pytania jak zmienić karmę. Wtedy stosujmy schemat:

-2-3 dni 75% starej karmy 25% nowej karmy

– 2- 3 dni 50% starej karmy 50% nowej karmy

– 2- 3 dni 25% starej karmy 75% nowej karmy

Dopiero po zastosowaniu w/w schematu przechodzimy na karmienie psa w 100% nową karmą.

W przypadku psów słabiej tolerujących zmiany karmy np. mających biegunki czy wymioty okresy te należy wydłużać.  Zalecenia te powstały w oparciu o budowę psa, jak również wieloletnie obserwacje. Pamiętajmy również, iż w momencie kiedy bierzemy szczeniaka również powinniśmy odczekać ze zmianą karmy. Zmiana diety też wywołuje stres, który w momencie zamieszkania w nowym domu jest już wystarczająco duży. Dlatego poczekajmy kilka tygodni – 2-3 tygodnie – chyba że zauważymy, iż pies szybciej zaakceptuje nowy dom lub przejawia objawy nietolerancji pokarmowej.

Wyjątek: Może się zdarzyć, iż pies zachorował i jego stan zdrowia będzie wymagał gwałtownej zmiany diety w ciągu 1-2 dni. Wówczas decyzję taką należy podjąć w konsultacji ze specjalistą, aby nie pogarszać stanu zdrowia psa. W takich sytuacjach lekarz czy dietetyk w konsultacji z weterynarzem może zalecić nawet 1-2-dniową głodówkę, jak również szybką zmianę karmy. Dla dobra psa skonsultujmy się ze specjalistami.

Nie zapominajmy również o podawaniu psu wody. Bezwzględne orientacyjne zapotrzebowanie na wodę u psa (wliczając w to wodę zawartą w posiłkach) to 50-60 ml na kg wagi psa.

Warto również przed przejściem na nową dietę uporządkować tematy związane ze stanem zdrowia i przebadać psa pod kątem pasożytów, aby nie nałożyły nam się w razie czego inne dolegliwości i nie obciążyły psa.

Pierwsze zdania wypowiadane przez właścicieli są podobne – mój pies drapie się, łuszczy mu się skóra, ma ciągle stany zapalne uszu, biegunki, etc. W wielu przypadkach są to objawy nietolerancji pokarmowych określonych rodzajów białek.

Nie mam dobrych wiadomości – nie ma błyskawicznego testu, który wskaże, iż Wasz pies ma alergię na wołowinę czy kurczaka… Jedną z opcji postępowania jest wprowadzenie specjalistycznej karmy weterynaryjnej, która zawiera hydrolizowane białko rozbite na małe cząsteczki, zazwyczaj nie wywołujące reakcji alergicznych. Jednak złotym środkiem jest wprowadzenie diety eliminacyjnej.  Tylko taka dieta dostarczy nam wiedzy, na co pies był uczulony i co powinien jeść.

Dieta eliminacyjna polega na tym, iż po przeprowadzeniu analizy wszystkiego, co pies jadał i rodzajów spożywanych białek podejmujemy decyzję o wprowadzeniu nowego rodzaju białka, które pies dotąd nie spożywał. Ważne jest to, iż musimy uczciwie powiedzieć, co pies jadał – w tym smaczki oraz odstawić od tej pory ulubione potrawy naszego psa…

W przypadku wprowadzania diety eliminacyjnej można wprowadzać karmy gotowe monobiałkowe. Jednak wówczas przeanalizujcie dokładnie skład. Jeśli białko pochodzi np. z jagnięciny, sprawdźcie, czy tłuszcz zawarty w karmie to również tłuszcz pochodzący z tego mięsa, a nie np. tłuszcz drobiowy czy wieprzowy. W wielu karmach komercyjnych skład niestety zawiera również inne rodzaje tłuszczu. Tłuszcze wpływają na smakowitość pokarmu i obecność kilku rodzajów białek może zwiększać smakowitość karmy. Dlatego czasem psy mogą mniej chętnie jadać karmy monobiałkowe – zwłaszcza, jeśli dotąd spożywały różne smaki. Właściciel musi się wykazać konsekwencją – nie może podawać nic, poza wybranym rodzajem białka.  Również smaczki powinny zawierać tylko to białko.

Minimalny czas trwania diety eliminacyjnej to 4-6 tygodni. Jeśli widzimy, iż objawy alergii się wygaszają, wówczas możemy stwierdzić, iż wykryliśmy źródło alergii. Oczywiście można to potwierdzić próbą prowokacyjną z białkiem alergizującym i wówczas zyskamy pewność. Pamiętaj, iż czas, aby stan psa się ustabilizował to czasem nawet dłużej niż 6 tygodni (badania mówię, iż nawet 25% psów potrzebuje więcej czasu, aby odczuć skutek zmiany białka).

Po 2-3 miesiącach i braku występowaniu objawów alergicznych można spróbować wprowadzać w podobny sposób nowe białko i obserwować zdrowie psa. Aby stworzyć listę składników nie alergizujących potrzebujemy czasu i cierpliwości.

Również może się zdarzyć, iż za kolejne miesiące czy po 1-2 latach pies nagle zacznie wykazywać objawy alergii. Czasem psy nabywają alergii na kolejne białka i wtedy od nowa trzeba wprowadzać diety eliminacyjne.

Dodatkowo w trakcie diet eliminacyjnych czasem występują reakcje krzyżowe. Pies nie tolerujący kurczaka, może być uczulony na kaczkę. Jednak tylko prowadzenie dzienniczka diety i przestrzeganie zasad może nam pomóc w ustaleniu optymalnej diety. Nie ma cudów jest tylko systematyczna praca i cieszenie się potem w rezultacie zdrowiem psa.

Jeśli potrzebujecie porady żywieniowej, możecie sprawdzić u nas.

Ustalenie ilości karmy wiąże się z koniecznością ustalenia zapotrzebowania kalorycznego psa. Można skorzystać z dostępnych wzorów lub możesz odpowiedzieć na kilka pytań i otrzymasz zapotrzebowanie kaloryczne psa w naszym Karmkulatorze.

Na wielkość zapotrzebowania kalorycznego wpływa wiele zmiennych. Są to waga psa, wiek, poziom aktywności, faza życia, itd. Nawet ten sam pies może mieć różne zapotrzebowanie kaloryczne w ciągu miesiąca.  Dlatego nawet po ustaleniu zapotrzebowania kalorycznego trzeba kontrolować wagę i wygląd psa, aby go nie zagłodzić lub nie spowodować nadwagi.

Trzeba również wykazać się uczciwością: ile mój pies zjada i co w ciągu dnia.

Przerobię z Wami krótki przykład.

Coco waga 8 kg

Suka niesterylizowana, wiek 28 msc

Przy założeniu różnych poziomów aktywności odpowiednio się to przełoży na zapotrzebowanie na dzień:

• Normalna aktywność 476 kcal
• Średnia aktywność 595 kcal
• Wysoka aktywność 714 kcal

W przypadku karm My Lovely Dog oznaczałoby to od 120 do prawie 200 g na dobę. A więc nawet rodzaj karmy ma znaczenie.

Jednak opiekun mówi, iż daje codziennie ok 30 g suszonej wołowiny. Taka ilość mięsa daje aż 120 kcal. Patrząc na dobowe zapotrzebowanie od razu możemy stwierdzić, że ilość suszonej wołowiny dawanej jako przysmaku jest za duża. Stanowi nawet do 25% zapotrzebowania kalorycznego. Pamiętajcie, iż przysmaki nie powinny przekraczać 10%.  Dawanie większej porcji  w postaci niepełnowartościowych posiłków powoduje, iż braknie odpowiednich substancji odżywczych – mikro- i makroelementów.

Przy założeniu, że dajemy przekąski/przysmaki o wartości kalorycznej max 50 kcal wówczas oznacza, iż z posiłków głównych np. karmy powinno pochodzić odpowiednio od.  ok. 426 kcal. Czyli w przypadku karmy należy obniżyć ilość podawanej karmy nawet o kilkanaście g.

Czy to dużo -tak!! Przy takiej nadwyżce bilansu energetycznego suczka szybko przytyje. Pamiętajcie, iż po 2 miesiącach może to być nawet 1 kg. Przy wadze 8 kg będzie to 12,5%.

Porada na koniec: jeśli nie wiesz ile dawać karmy weź słoik, odważ porcję, zaznacz niezmywalnym mazakiem lub naklejką odpowiedni poziom. Następnie codziennie podawaj taką ilość. Jeśli zmienisz karmę zrób to od nowa – karmy mając tę samą wagę, różnią się objętością.

A jeśli nie wiesz, co zrobić, poradź się specjalisty

Nadwaga i otyłość  jest problemem, z którym boryka się wiele psów i kotów. W moim artykule pisałam o problemach związanych z otyłością pisałam również tutaj https://mylovelydog.pl/jaka-powinna-byc-waga-psa/.

W momencie, kiedy usłyszymy od znajomych, że nasz pies chyba waży za dużo, okazuje się, iż przekroczyliśmy cienką granicę między nadwagą i otyłością. Co powinniśmy zrobić? Jak najszybciej zwrócić się do specjalisty żywienia, który przeanalizuje sytuację indywidualnie, weźmie pod uwagę wiek zwierzęcia, jego cechy indywidualny czy chociażby rodzaj spożywanych posiłków. Pamiętajmy, iż nadmierna waga jest zazwyczaj powiązana z nadmierną ilością energii dostarczaną w posiłkach. Tylko nasza dyscyplina i stała zmiana nawyków żywieniowych doprowadzi do skutecznego wdrożenia diet.

Czasem klienci mnie pytają, czym się różni karma o formule light, którą mogą spożywać zwierzęta otyłe i starsze. Jest kilka zasadniczych różnic.

Kaloryczność i objętość karmy

Najbardziej istotne jest to, iż karma taka posiada niższą kaloryczność niż karmy standardowe. Różnica ta sięga zazwyczaj od kilku do nawet ponad 20%. Jest to dość istotne: oznacza, że pies mimo, że jest na diecie odchudzającej objętościowo może spożywać posiłki o takiej samej objętości jak dotychczas.

Zawartość tłuszczu

Karmy dla zwierząt z nadwagą lub otyłych, a także starszych zawierają niższą zawartość tłuszczu. Zazwyczaj jest go na poziomie poniżej 10%. Pamiętajmy również o tym, iż karmy o niższej zawartości tłuszczu zazwyczaj mogą być postrzegane jako mniej smakowite – większa zawartość tłuszczu zwiększa smakowitość posiłków.

Zawartość białka

Karma light zawiera zazwyczaj więcej białka, po to, aby zachować beztłuszczową masę ciała. Białko powinno być wysokostrawne. Pamiętajmy, iż w odróżnieniu od węglowodanów, organizm zdrowego psa usunie nadmiar białka z organizmu, bez zamieniania się w masę tłuszczową.

Zawartość włókna

Karmy takie zawierają większą ilość włókna – powoduje ono, iż psy czują większą sytość po spożyciu posiłku. Równocześnie pamiętajmy o drugiej stronie medalu: często jest to włókno, które pies wydala w postaci kału. A więc może zwiększyć się objętość kału, jak również może się zwiększyć częstotliwość wydalania.

Inne dodatki

W karmach znajduje się często zwiększona zawartość antyoksydantów np. witaminy E. Pamiętajmy, iż otyłość to stan zapalny w organizmie i takie dodatki sprzyjają jego wygaszaniu. W dobrych karmach jest często stosowana również L-karnityna, która wspomaga proces spalania tłuszczu i utrzymania prawidłowej masy mięśniowej.  Dobre karmy zawierają również suplementy na stawy, takie jak glukozamina, siarczan chondroityny czy MSM.

Dlatego nie powinniśmy się obawiać  czasowego przejścia na takie karmy, jak również w razie konieczności zmiany na stałe. W czasie takiego przejścia pamiętajmy, iż należy trzymać się schematu zmiany karmy: co 1-3 dni zwiększamy stopniowo o ok. 25% udział nowej karmy – przejście może zająć w przypadku psów bardziej wrażliwych nawet do 2 tygodni – zróbmy to, jeśli wiemy, że nasz pupil ma wrażliwy układ pokarmowy.

Sprawdźcie nasze karmy dla psów o formule light z indykiem lub pstrągiem.

Bardzo wiele osób decyduje się na to, iż nadszedł dobry moment, aby suka zaszła w ciążę. Okres poprzedzający krycie, jak również okres ciąży jest bardzo ważny z punktu widzenia odpowiedniego żywienia suki.

Suka dopuszczana do rozrodu powinna być:

• Zdrowa
• Posiadać odpowiednią masę ciała
• Być zaszczepiona i odrobaczona.

Szczególnie chciałabym podkreślić znaczenie odpowiedniej masy ciała – w przypadku suk o niedowadze lub nadwadze możemy się spodziewać tego, że taka suka może mieć mniejszą plenność, może dojść do wchłaniania zarodków, czy też kondycja szczeniąt będzie gorsza, a w najgorszym wypadku zwiększy się również śmiertelność przy porodzie.   Zalecam wówczas zadbanie o odpowiedni indeks masy ciała wcześniej.

Nie zalecam zmiany karmy w momencie krycia czy po nim. Jeśli chcemy to zrobić, warto zrobić to wcześniej po to, aby uniknąć stresu związanego ze zmianą karmy czy też biegunek wywołanych zmianą pokarmu.

Zapotrzebowanie energetyczne suk w ciąży

Ciąża suk trwa ok 63 dni i dzieli się na 3 trymestry. Zapotrzebowanie energetyczne u suk w ciąży nie zmienia się do 4 tygodnia, a zaczyna rosnąć pod koniec drugiego trymestru. W 5 tygodniu, szczególnie w przypadku ras większych powinniśmy zacząć podawać większe ilości karmy.  Od 6 tygodnia rozpoczyna się intensywniejszy wzrost płodów. Rośnie zapotrzebowanie na białko, tłuszcz i węglowodany.  Niedobór węglowodanów może zwiększyć prawdopodobieństwo poronienia czy też mniejszej masy szczeniąt. Wysoka jakość białka poprawia znacząco kondycję szczeniąt, a niedobory również przyczynią się do mniejszej masy szczeniąt.

Bardzo ważne jest dostarczanie odpowiedniej ilości żelaza, cynku i innych mikro-, makroelementów, witamin. Ważne są właściwe proporcje wapnia i fosforu, a nadmiar wapnia może się przyczynić do wystąpienia tężyczki poporodowej.

Przyrost masy ciała ciężarnej suki

Suka przybiera w ciąży na wadze do 25% masy ciała sprzed ciąży – w zależności od uwarunkowań indywidualnych. Z tego masa płodów stanowi do 12%, masa łożyska i innych narządów powiązanych z układem rozrodczym do 6%, a woda i przyrost tkanek poza układem rozrodczym do 7%.  Może być konieczne, iż w związku ze wzrostem płodów i naciskiem na narządy wewnętrzne, suka może jednorazowo spożyć mniejsze ilości pożywienia.

Spadek apetytu u suki

Może nastąpić w momencie krycia – może być wywołane zmianami hormonalnymi lub stresem. Podobnie spadek apetytu może nastąpić w 3-4 tygodniu ciąży. Należy wówczas podawać mniejsze porcje jedzenia i obserwować sukę. Powinno to dość szybko ustąpić. Jeśli coś wzbudzi nasz niepokój warto się poradzić lekarza. Nie zdziwmy się również, iż spadek apetytu wystąpi w ostatnim tygodniu ciąży.

Podsumowanie

Żywienie suk w ciąży powinno być dopasowane do tego okresu życia. Nieprawidłowe żywienie doprowadza do pogorszenia stanu zdrowia suki, ale również wpływa znacząco na szczenięta.  W przypadku karm gotowych podaje się karmy dedykowane sukom w ciąży lub też można podawać karmy przeznaczone dla szczeniąt – zawierają one większą ilość składników odżywczych w porównaniu do karm dla psów dorosłych. Możecie sprawdzić skład takiej karmy tutaj

Temat układania prawidłowej diety dla psa i kota poruszałam wielokrotnie. Dziś chciałabym przybliżyć temat makroskładników występujących w diecie. Makroskładnikami są:

• Białko
• Węglowodany
• Tłuszcze

Wiele osób pyta mnie, czy karma zawierająca więcej białka jest lepsza. Nie ma na to jednoznacznej odpowiedzi.  Zapotrzebowanie na białko jako takie nie istnieje. Zostały ustalone normy minimalne dla zawartości białka, po to aby było łatwo ustalać optymalne diety dla wszystkich.

Jednak tak naprawdę białka są zbudowane z aminokwasów. Ze względu na możliwość produkowania ich przez organizm można je podzielić na:

• Aminokwasy endogenne – organizm jest w stanie je wytworzyć
• Aminokwasy egzogenne – musza być dostarczone z zewnątrz, a w szczególności tzw. aminokwasy limitujące. Dla psów i kotów aminokwasami limitującymi są: lizyna, tryptofan, metionina. W przypadku braku metioniny obserwuje się np. spowolnienie wzrostu, zapalenia skóry i inne.

Dlatego ważne aby zapamiętać:

Zbilansowana dieta zawiera różne białka pochodzenia zwierzęcego i roślinnego, aby pokryć zapotrzebowanie na wszystkie niezbędne aminokwasy.

Komponując dietę dla zwierząt z niedoborami/ nadmiarem aminokwasów bierze się pod uwagę nie tylko zawartość białka, ale również skład aminokwasów.

Wracając do standardu dla populacji – są ustalone normy w postaci minimalnej zalecanej zawartości białka: i jest to 18% dla psów dorosłych, 22% dla szczeniąt, u kotów 26%, a u kociąt 30%. Zapotrzebowanie na białko jest wyższe u zwierząt młodych i wciąż rosnących, u psów aktywnych, pracujących, w ciąży lub karmiących, w niektórych stanach chorobowych i po przebyciu chorób.  Warto również zapamiętać, im wyższa wartość biologiczna białka i jego strawność, tym mniejsze jest zapotrzebowanie na białko. Wartość biologiczna oznacza, w jakim stopniu zawartość poszczególnych aminokwasów pokrywa zapotrzebowanie na nie.  Z kolei na strawność białka wpływa wiele czynników: skład aminokwasowy, sposób obróbki produktu i czas trwania, jakość mięsa.

Dlatego nie ma jednej optymalnej dla wszystkich karm, posiłków i zwierząt zawartości białka.  Można stwierdzić, czy wartość białka jest optymalna dla danego psa po wyglądzie, zachowaniu, stanie zdrowia zwierzęcia.

Jeśli mówimy składzie makroskładników zawsze poruszamy się między białkiem, tłuszczem i węglowodanami. Stąd pochodzi dostarczana energia.

Tłuszcze są niezbędne do procesu wchłaniania witamin rozpuszczonych w tłuszczach, są źródłem kwasów tłuszczowych, znacząco poprawiają smakowitość pokarmów. Jednak pamiętajmy, iż nadmiar podobnie, jak niedobór jest groźny i może powodować otyłość oraz związane z tym choroby.

A to może węglowodany? Nie ma określonego zapotrzebowania na węglowodany, dla zdrowych psów wysoka zawartość nie jest szkodliwa, ale dla kotów nie powinny stanowić więcej niż 43% w suchej masie. Natomiast nadmiar cukrów prostych i dwucukrów może być problemem dla zwierząt otyłych, jak również tych z cukrzycą. FOS, MOS wpływają korzystnie na mikroflorę układu pokarmowego. Włókno pokarmowe nie jest niezbędne, ale ma korzystny wpływ na układ pokarmowy.

Wniosek: posiłek musi być poprawnie zbilansowany, zawierać optymalny skład niezbędnych aminokwasów egzogennych (10 dla psa, 11 dla kota), odpowiednią ilość tłuszczu czy też węglowodanów, w tym szczególnie przydatnego też włókna nierozpuszczalnego. W momencie przygotowywania posiłków w domu trzeba to brać pod uwagę, a jeśli nie mamy wiedzy poradzić się specjalisty.  W przypadku karm gotowych dla zwierząt zdrowych zawierają one optymalne składy aminokwasów. Dla zwierząt chorujących warto się poradzić dietetyka.

Nazwa NNKT to skrót od pełnej nazwy: niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT). Organizm nie może sam ich wytworzyć, a są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu psa lub kota. Stąd planując dietę psa trzeba zapewnić ich podaż. Możemy mówić o kwasach z rodziny omega-3 i omega-6, a rola, która pełnią w organizmie jest trochę inne.

Różnica między tranem a olejem z ryb

Olej z ryb pozyskiwany jest z mięśni ryb, a tran -z wątroby. W tranie znajdują się witamina D i A, które można przedawkować.

Jeśli nie wiecie, jak i ile suplementować, zapytajcie specjalisty od żywienia. Natomiast olej z ryb powinien być niezbędnym składnikiem diety każdego psa. Produkty poprawiające kondycję psa i kota znajdziecie tutaj.

Karmy dla zwierząt zawierające wszystkie niezbędne składniki odżywcze i minerały nazywane są karmami pełnoporcjowymi lub holistycznymi. Jednak jeśli spojrzymy na zróżnicowanie karm wewnątrz danej marki, często zastanawiamy się czym się różnią i czy możemy karmić różne psy w naszym domu tą samą karmą.

Karma dla gromady psów

Odpowiedź na pytanie, czy można karmić tę samą karmą czy nie może brzmieć: TAK lub NIE… Powinniśmy dokonać indywidualnej analizy sytuacji biorąc pod uwagę: wiek, wielkość psa, ewentualne alergie czy choroby.

Wielkość psa i smak karmy

Dziś zajmę się tematem wielkości granulki. Niektóre karmy mają oznaczenie dla małych lub dużych ras.  Najczęściej występującą różnicą jest wielkość granulki. Są granulki malutkie, jak na zdjęciu, przeciętne oraz większe dla dużych ras.  Na zdjęciu widać granulkę dla dorosłych psów małych ras – jest ona kilkakrotnie mniejsza od granulki przeciętnej.

przykładowe granulki dla duzych ras: tutaj

przykładowe granulki dla małych ras: tutaj 

granulka dla szczeniąt  małych ras jeszcze mniejsza: tutaj

Granulka dla dużych jest jeszcze większa jak np ta dla dorosłych psów lub dla szczeniąt. Część psów ma preferencje odnośnie wielkości granulki, przy czym czasem preferencje wynikają z przyzwyczajenia psa lub… właściciela. Każdy pies powinien rozgryzać granulkę. Jeśli widzimy problemy „techniczne”  z nie dopasowaniem wielkości granulki do zębów naszego psa, powinniśmy szukać innej wielkości. Ważne jest to, że pies nie może połykać karmy, co często powoduje wymioty psów.

Większość psów radzi sobie ze standardowymi granulkami:

dla szczeniąt

dla psów dorosłych z mięsem

dla psów dorosłych z rybą

superfood – specjalny kształt granulki

Potrzeby psów

Karma sucha zaspakaja naturalną potrzebę żucia i gryzienia, a także pomaga w usuwaniu osadu nazębnego. Istnieje kilka sposobów na psy połykające karmę np. miska spowalniająca.  Miska taka zbudowana jest na zasadzie labiryntu – ma różne rowki, gdzie wpada karma, a pies jedząc musi z nich wyciągać granulki. Innymi sposobami jest wykorzystanie węchu i chęci poszukiwawczej -. można ukryć karmę w macie węchowej czy specjalnej zabawce. Można również rozrzucić karmę np. przed domem na trawie, aby pies jej poszukiwał. Wówczas dodatkowo pies podejmuje wysiłek intelektualny i pracę węchową, co pozytywnie wpływa na jego dobrostan. Nie zawsze pies musi jeść z miski.

Zwierzaki przyzwyczajają się również do określonego smaku, który może wydawać im się bardziej atrakcyjny i zmiana pożywienia – wprowadzanie nowych smaków może wymagać czasu.  Bądźmy cierpliwi – jeśli pies ma uczulenia na jakieś białko, nawet jeśli kocha karmę, powinniśmy ją zmienić. Pies z czasem będzie się przyzwyczajał do nowych smaków. Warto robić to już w okresie szczenięctwa – wówczas w wieku dorosłym pies będzie chętniej jadał różne smaki.

Dodatki/ suplementy

Czasem karmy dla różnej wielkości psów mają dodatki funkcjonalne np. dla dużych ras na stawy: siarczan chondoityny, glukozaminę czy MSM. Jednak jeśli nasz pies rzeczywiście ma zapotrzebowanie na takie substancje, wówczas warto skonsultować z lekarzem weterynarii dodatkową suplementację, która zawiera znacznie większe ilości tych substancji.  Oczywiście podanie karmy zawierającej takie substancje również może pomóc, ale przy prawdziwych problemach nie wystarczy.

Jeśli więc mamy małe i duże psy, a będą akceptować ten sam smak czy też wielkość granulki, możemy im podać tę samą karmę. Psom potrzebującym suplementacji włączamy ją dodatkowo po konsultacji z weterynarzem.

W przypadku występowania alergii pokarmowej lub silnych preferencji określonego rodzaju białka czy wielkości granulki  powinniśmy podawać psom różne karmy – odpowiednie dla każdego z naszych psiaków.

W każdym przypadku pies powinien jeść ze swojej miski i absolutnie nie polecam wspólnych misek z karmą (nawet jeśli psy jedzą to samo).

I na koniec zdanie praktyka: czasem ta sama karma zjedzona z miski innego psa jest smaczniejsza…