Od wielu osób słyszałam, iż często mają problem z różnymi niewłaściwymi zachowaniami psa, kiedy wychodzą z domu. W większości przypadków mamy do czynienia z lękiem separacyjnym. Co to jest? Poniżej postaram się przybliżyć ten temat.

Lęk separacyjny u psa jest zespołem zachowań, które charakteryzują się niepokojem, gdy pies zostaje sam lub zostaje oddzielony od osób, z którymi stale przebywa. Niepokój ten prowadzi do reakcji lękowych, które objawiają się w różny sposób. Możliwe przejawy zachowań to np.:

• Wokalizacja – piszczenie, wycie, szczekanie…
• Zachowania destrukcyjne – niszczenie różnych przedmiotów
• Nadmierne pobudzenie lub zachowania wskazujące na lęk, niepokój – np. przemieszczanie się lub krążenie po określonym obszarze, drapanie w drzwi, wylizywanie się
• Apatia i depresja.

Jedne z wielu badań przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych wykazały, że występuje on u 17% populacji psów. Jednak warto również przyjrzeć się naszym psom – często nie widać śladów lęku separacyjnego, a nagranie zachowania psa ukrytą kamerą świadczy o problemie.

Czy jakieś rasy są predysponowane do wystąpienia takich zachowań? Otóż nie. Większość badań potwierdza, iż zarówno psy różnych ras, jak również tzw. mieszańce są narażone na występowanie lęku separacyjnego. Mówią one o proporcjach nawet 50-60% w stosunku do mieszańców.  Jakie są źródła takich zachowań? Przedstawię je pokrótce:

• Uwarunkowania genetyczne – niestety część zachowań podlega dziedziczeniu jak np. wrażliwość sensoryczna (na bodźce)
• Choroba i ból
• Brak właściwej socjalizacji do 12 tygodnia życia szczenięcia
• Doświadczanie przeżyć traumatycznych, stresu – do których może się zaliczać zarówno silny stres, jak i z pozoru mniej znaczące zdarzenia typu przeprowadzka do nowego domu, powiększanie się rodziny, etc.
• Brak właściwych relacji człowiek – rodzina – pies – trzeba zachować właściwe proporcje.

Doświadczanie lęku separacyjnego może prowadzić u psa do wystąpienia różnych chorób somatycznych. Dlatego trzeba najpierw zdiagnozować występowanie takich zachowań, a potem podejmować próby zmiany tej sytuacji.

Terapia lęku separacyjnego może być związana z kilkoma metodami postępowania. W sytuacji występowania zachowań skrajnych może być nawet konieczne wprowadzenie farmakoterapii przez lekarza weterynarii. Dla psów podlegających lękowi trzeba również wprowadzać terapie modyfikacji zachowań – warto skonsultować się i przerobić temat z zoopsychologiem.

Co możemy zrobić, jako właściciele takich zwierząt? Jednym z pierwszych elementów powinno być wprowadzenie pewnych stereotypów i standardów wyglądu dnia. Wówczas pies będzie odczuwał mniejszy niepokój, mogąc przewidzieć co będzie dalej.  Warto zadbać o odpowiedni wysiłek fizyczny, jak również intelektualny, który zapewniamy psu poprzez spacery i zabawę. Zabawy węchowe, ukrywanie pożywienia np. w zabawkach, przeciąganie się może być jednym z typów aktywności. Warto wybrać kilka zabawek, które wciągną psa w zabawę.

Najnowsze badania pokazują również pozytywny wpływ feromonoterapii na wyciszanie części zachowań.

Temat nie jest prosty. Natomiast nie możemy liczyć na to, iż jeśli nic nie zrobimy, problem przestanie istnieć. Będzie się pogłębiał i może spowodować narastanie innych problemów. Nie czekajcie i pomóżcie swojemu psu! zapytajcie o poradę psiego psychologa https://mylovelydog.pl/kontakt/